جلوی آیینه می ایستد...

چادرش روی روسری اش می گذارد طوری ک حتما رنگ روسری اش از زیر چادر پیدا باشد

می گویم :« بهتر نیست چادرت را جلوتر بکشی تا اصلا روسری ات پیدا نباشد؟این طوری جلب توجه می کنی...»

می گوید:

«نه...

نمی خواهم دیگران فکر نکنند ک چادری ها هیچی از مد و رنگ های شاد و... سرشان نمی شود...نمی خواهم بگویند ما متعصب هستیم...»

.

.

.

هندزفری به گوش زده...

همیشه آیات قرآن را با خود مرور می کرد...

گفتم:

«می شود من هم گوش کنم؟»

....خبری از آیات قرآن نیست

یک آهنگ پاپ با صدای...

می گویم

«تو ک همیشه....»

می گوید:

«آهنگی ک گوش می کنم هم از نظر محتوا و هم آهنگ ایرادی ندارد ...

 آخر نمی خواهم دیگران فکر کنند بچه مذهبی ها چیزی از موسیقی سرشان نمی شود»

دیگران

دیگران

و

دیگران...

بالاخره این توجه به حرف های دیگران کار خودش را می کند

کم کم حساسیت های گذشته از بین می رود

حساسیت هایی ک درست بوده ...

برای رسیدن به کمال...

برای رضای محبوب...

باید معیار داشت برای رفتارها و گفتارها

معیاری که فقط او تعیین کننده آن است...

نه سلیقه های افراد...

مهم طی کردن پله های ترقی است

پله هایی که ما را به او برساند

و

مهم این است که فقط یک نفر تو را ببیند

آن وقت می بینی که همه آنهایی که نشانی از محبوب دارند هم تو را می بیینند...

چرا که تو بوی معشوق می دهی ...

و این همان فطرت است که همه ما را به دور هم جمع می کند...

«فطرة الله التی فطر الناس علیها*»